راهکارهای مقابله با کج خلقی کودکان

اولین راهکار عملی در برخورد با کج خلقی کودک، حفظ آرامش خود است. 

کج خلقی چیست؟

شاید برخی از والدین همه رفتارهای کودک خود را به نوعی کج خلقی او بدانند؛ به عنوان نمونه اگر بچه غذا نخورد و یا با بچه های هم سن خود بازی نکند را به اشتباه کج خلقی نام نهند در حالی که نمونه های بیان شده هیچ کدام از موارد کج خلقی به شمار نمی آید.

کج خلقی کودک به مانند بزرگسالان، اوج عصبانیت و فروان خشم و ناراحتی است که به صورت رفتارهای خاص و نامناسبی خود را نشان می دهد.[۱]

پس با تعریفی که بیان شد، این امر مشخص می شود که کج خلقی امری است که در همه گروه های سنی خود را نشان می دهد و برای مقابله با آن باید راهکارهایی را کشف و به کار گرفت.

انواع کج خلقی

بر اساس نظر اندیشمندان در حوزه روانشناسی کودک و علوم تربیتی، کج خلقی را می توان در دو دسته قرار داد:

  1. کج خلقی هایی که خود را با یک حالت تهاجمی، درگیری، داد و فریاد خود را نشان می دهد. این نوع کج خلقی می تواند آسیب هایی را به او و یا هم بازی های او وارد کند و والدین در این موارد باید به سرعت وارد عمل شوند و از آسیب رسانی او به خود و دیگران جلوگیری کنند.
  2. کج خلقی هایی که نشان از اضطراب او در مورد محیط دارد که با رفتارهایی همچون خود را به زمین زدن، فرار کردن، هل دادن دیگران، پرتاب وسایل خود به این طرف و آن طرف خود را نشان می دهد. گاه این دسته رفتارها نشان از ترس کودک در محیط خود دارد. در این مورد بهترین راه کار این است که عوامل اضطراب آفرین و یا ترس آور را از محیط کودک دور نمود.  

راه کارهای عملی در برخورد با کج خلقی کودک

۱)حفظ آرامش

اولین راه کار در برخورد عملی با کج خلقی کودک، حفظ آرامش خود است. برخی از والدین به هنگام کج خلقی کودک، خود نیز از کوره در رفته و شروع به پرخاشگری و داد و بیداد کردن سر او و یا هم بازی او می کنند. این امر باعث می شود تشنج در محیط افزایش یافته و موجب شدت پرخاشگری و یا ترس او شود.  
این عمل آسیب دیگری نیز دارد و آن این است که کودک شما با یادگیری مشاهده ای می آموزد که در قبال پرخاشگری دیگران باید پرخاشگری کند.

۲)درک علت ناآرامی و کج خلقی کودک

دومین راهی که باید والدین و مربیان کودک در هنگام برخورد با کج خلقی او انجام دهند، کشف علت و چرایی این پرخاشگری است. گاه با کشف علل و چرایی پرخاشگری، این حق را به کودک می دهید که اینگونه رفتار کند. از همین روی لازم است قبل از قضاوت و موضع گیری خاصی در این مورد، آن علت را مورد بررسی قرار بدهید. نگذارید فرزندتان بیاموزد که قبل از بررسی یک موضوع، زود در مورد مسائل قضاوت کند.

گاه با حذف عوامل زمینه ساز کج خلقی کودک، می توان او را به سمت آرامش سوق داد.

تذکر این نکته دور از فایده نیست که برخی از دوره های سنی کودک نیز می تواند زمینه ساز رفتارهای ناآرام او باشد. شناخت دوران های مختلف کودکی می تواند کمک کار خوب و لازمی برای مربیان و والدین کودکان در این سنین خاص باشد.

۳)تغییر محیط کودک

یکی دیگر از راهکارهای مناسب برای آرامش بخشی به کودک در هنگام بدخلقی، تغییر محیطی است که کودک در آن قرار دارد. شاید بتوان این راه کار را یکی از راهکارهای مناسب در این مورد دانست. بسیاری از عواملی که باعث کج خلقی کودک می شود، عوامل محیطی است که کودک در تعامل با آن دچار مشکل شده و با پرخاشگری و رفتارهای نامناسب این اعتراض خود را نشان می دهد.

شما به عنوان مادر و یا مربی او می توانید او را بغل کرده و یا دستش را گرفته و از آن محیط به محیط دیگر او را انتقال دهید. نقش والدین در این مورد بسیار نقش مهمی است. والدینی که بتوانند سریع این حدس را بزنند که محیطی که کودک در آن قرار گرفته است، می تواند زمینه ساز پرخاشگری او شود، از حضور کودک خود در آن محیط ممانعت به عمل می آورند.

این امر در مورد بزرگسالان نیز قابل توجه است. فردی که احساس می کند اگر در یک محیط خاص قرار بگیرد، ممکن است هیجانات منفی را تجربه کند باید از آن دوری کند. هیجانات منفی به خودی خودش امری ناشایست نیست بلکه در برخی از موارد لازم است ولی هیجانات منفی ای که می تواند کارآیی های مثبت داشته باشد و نه هر هیجان منفی ای.

۴)آموزش کنترل خشم

یکی از وظایفی که والدین و مربیان بر عهده دارند، آموزش کنترل هیجانات به کودکان است. کودک باید بیاموزد در هنگام درگیری با دیگران و یا خشمگین شدن باید چه رفتارهایی را از خود نشان دهد. این آموزش می تواند به طور غیر مستقیم به وسیله بیان داستان و یا اجرای نمایش صورت بگیرد. قصه درمانی و تئاتر درمانی دو روشی است که امروزه برای درمان اختلالات کودکان به کار گرفته می شود  و این دو مورد در مورد درمان کج خلقی و کاهش آسیب های آن می تواند به کار گرفته شود.

پی نوشت:

[۱] .آیلین هیلز، ناآرامی کودکان، مترجم: متین پدرامی، تهران: نشر پیدایش، دوم، ۱۳۸۷، ص ۱۲.

نویسنده: محمدحسین افشاری

همچنین ببینید

شیوه های برون رفت از تاثیرات منفی سلبریتی ها بر نوجوانان

شیوه های برون رفت از تاثیرات منفی سلبریتی ها

واژه «سلبریتی» از کلمه«celebrity» در زبان انگلیسی گرفته شده است که معادل واژه های «مشهور»، «معروف» و «نام آشنا» در زبان فارسی است. اصلی ترین کاربرد این واژه را می توان از اوایل قرن بیستم دانست ولی مفهوم واژه «سلبریتی» به عنوان یک شخص مشهور و شناخته شده، قبل از این دوران نیز وجود داشته و این واژه مورد استفاده قرار می گرفته است. به طور کلی می توان سلبریتی را به معنای فردی دانست که توسط تعداد قابل توجهی از افراد شناخته می شود و به دلیل دستاوردها، شهرت، محبوبیت و یا حضور فعال در رسانه‌ها و جوامع مختلف شناخته می‌شود. این افراد غالبا به عنوان تاثیرگذار در دیگر افراد جامعه در همه رده های سنی شمرده می شوند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.